wat ben ik toch druk....

Ik ben voor mijn gevoel altijd druk in de weer, maar echt resultaat zie je er niet van. Heb ik heel de woonkamer gestoft, gesopt en gedweild, maar je ziet het niet hoor! En na een uur is het alweer smerig. Balen is dat. Maar ja... vandaag lekker wat wasjes wegdraaien en vouwen en opruimen, dat is altijd wel lekker.
Ik ben vanmorgen begonnen om de zolder op te ruimen en wat anders in te richten, maar het wordt er niet beter van. Als de kinderen straks op bed liggen ga ik wel weer verder. Nu is het net of er een bom ontploft is en ruimte om te scrappen is er ook niet echt. Waar ben ik toch mee bezig??? Ik heb nog zoveel te doen!!! Ga ik tafels lopen verschuiven, tjonge jonge....

Maar goed, met Dymion gaat het steeds beter. Ik moest eigenlijk afgelopen donderdag met hem naar het ziekenhuis maar toen het steeds harder begon te sneeuwen heb ik die afspraak afgebeld. Dat vonden ze niet echt raar en ik was ook zeker niet de enige. Gelukkig kon ik meteen de volgende dag terecht om tien over tien. Mooie tijd ook. We waren iets te laat, maar ja, parkeren daar is ook gewoon echt een ramp, dat kost je zo tien minuten!!!
Dus ik met Phaidra achter me aan en Dymion in de maxicosi aan mijn arm door het vreselijk benauwde en hete ziekenhuis heenrennen en mijn excuses aangeboden dat ik zo laat ben. Nou, het liep al uit, dus het was niet zo erg. Ik was vijf minuten te laat, maar heb uiteindelijk een uur moeten wachten tot we aan de beurt waren. Niet normaal!!!! Hij werd eerst nog even gemeten en gewogen. Daarna bij de kinderarts naar binnen. Niet sympathiek. Ik wilde Dymion uit zijn maxicosi halen, maar dat hoefde niet. Ze kon het wel vanaf het papier doen. Lekkere dokter... Ze heeft hem echt niet eens bekeken.
De uitslagen van het bloedonderzoek waren niet zo heel erg shocking. Ja, hij is allergisch, maar dat wisten we natuurlijk wel. Waarschijnlijk voor huisstofmijt en dierharen. Dus info meegekregen en een aanvraagformulier voor speciaal beddengoed. Een duidelijke allergie voor koemelkeiwit kwam er niet uit, maar de arts vond dat de geitenmelk niet goed voor hem was, want hij had een tekort aan ijzer....
Dus we moeten maar over op de speciale dieetvoeding, poeder uit blik. Wat een ramp vind ik dat! Ten eerste omdat ze helemaal niet vroeg waarom ik geitenmelk gebruik, want dat was wel een bewuste keuze van ons! En ook omdat ze zei dat miljoenen vrouwen dat zo doen, dus dat het heus niet moeilijk was... sorry?
Mijn arts bij het CB toont altijd heel wat meer respect voor mijn keuzes. Bah... helemaal NIET blij sta ik na vijf minuten weer buiten. Hoe kan het nou altijd zo vreselijk uitlopen??? Ik moet Dymion nog aankleden in een overvolle wachtkamer. Wat een toestand. Gelukkig mag ik nog een keertje terugkomen. Eenmaal thuis zegt Richard, MOETEN we terug??? Wat een toestand!!!
Volgende week weer naar het CB, eens kijken wat daar nog gezegd wordt.

Maar die poeder is me smerig!!!!! Stinkt ook vreselijk. Gelukkig lijkt Dymion daar geen last van te hebben, want hij drinkt en eet het wel. Maar ik vind het een vreselijk gedoe. Eerst water koken, af laten koelen, afmeten, schepjes erbij... schudden... wat een toestand. En je moet de fles tussen je handen rollen. WELKE fles???? Ik gebruikte alleen zakjes voor afgekolfde melk in een speciale houder. En dan, je mag toch geen fles meer geven op deze leeftijd??? Ik baal... bah... maar ja, ik moet me er denk ik maar gewoon overheen zetten. Ik zal er nog wel handigheid in krijgen....