Phaidra....

Ze is alweer vier geworden, mijn kleine grote meid. Wat vliegt de tijd. Ik weet het, het is een verschrikkelijk cliché maar het is zoooo waar!!!! Waar is de tijd gebleven dat ik in het kraamhotel uren naar haar kon staren terwijl ze in dat doorzichtige wiegje naast me lag? Of die tijd dat we na die fantastische kraamtijd weer naar huis gingen? En voor het eerst buiten gingen wandelen? En dan die heerlijke tijd dat we op vakantie gingen met alleen maar Phaidra? In Turkije, waar iedereen verliefd op haar werd? En waar is de tijd gebleven dat ze leerde lopen, of dat ze zelf op het potje ging? En waar is de tijd gebleven dat ze naar de PSZ ging spelen bij Juf Antoinette? Waar is de tijd gebleven dat we lekker naar Hitland konden lopen om de eendjes te voeren en daar uren over konden doen? Waar is de tijd gebleven dat ze voor het eerst grote zus werd? En dat ze bruidsmeisje was op ons huwelijk? Of dat ze zo heerlijk kon rennen op het strand, tijdens onze huwelijksreis, in Zeeland? Of hoe trots ze was toen ze wist dat ze een broertje ging krijgen? En waar is de tijd gebleven dat ik zo lekker met haar kon knuffelen als ze was gevallen?
En waar is de tijd dan gebleven dat ze ons nieuwe huis ging ontdekken? En de hele dag mocht spelen met andere kindjes????

Ja, mijn kleine grote meid is nu groot en gaat nu elke dag naar school, maar ik hou haar vanmiddag lekker thuis. Ze is niet lekker en wil alleen maar bij mama kroelen... kijk, dat bedoel ik nou, je krijgt wat je verdient!!!!!