Een jaar....

De tijd vliegt, het klinkt zo cliche, maar het is oh zo waar. Het is vandaag een jaar geleden dat wij de sleutel kregen van ons huis. We hebben in een jaar tijd nog nooit zoveel gedaan en zoveel meegemaakt.
Heel veel leuke dingen, het klussen, de keuken, de housewarmingparty, de meisjes naar school, nieuwe vriendjes en vriendinnetjes, ook voor ons, de verjaardagen met als klapstuk die van Richard met een enorm lam aan het spit midden in de tuin, om te delen met buren, familie en goede vrienden, sommige had Richard al twintig jaar niet meer gezien. Wat een emoties. Phaidra die leerde fietsen, Dymion die leerde lopen en Dafni die in de zomervakantie helemaal zindelijk werd. Hyves ontdekken en veel oude vrienden terugvinden. Hourglass van Dave Gahan en dat ik die op lp heb. Lekker veel scrappen en een flinke betaalde opdracht. Kans op meer opdrachten.
Maar ook minder leuke dingen natuurlijk. De klusser die het af laat weten en eigenlijk op het laatst niet veel zin meer had omdat het allemaal een beetje tegenzat, lekkage omdat hij de badkraan niet goed had vastgezet, de nasleep van het zomerfeest, nieuwe vrienden die problemen hebben, ruzietjes tussen buren, een bewonerscommissie die niet loopt en waarvan de schuld uiteraard bij de voorzitter ligt. En die voorzitter ben ik dan toevallig. De frustratie omdat de leden niks bijdragen en de instanties hun eigen plan trekken hoe hard je ook je best doet. Het uit de bc stappen omdat het gewoon echt niet meer gaat, en het bijbehorende natrappen. Het slechte weer en geen auto hebben en het verdriet van Dafni als haar nieuwe vriendinnetje niet op haar verjaardag komt.
Het is ongelofelijk hoeveel ups en downs we in dit jaar hebben beleefd. Ik moet mezelf losmaken van een aantal dingen want dit trek ik anders echt niet meer. Tijdens het feest van Richard is het me heel duidelijk geworden dat het enige dat echt telt is dat je vrienden om je heen hebt en dat je echt moet genieten van de mooie momenten. En die momenten moet je zo mogelijk zelf creeren. Je kunt dat "je kop in het zand steken" noemen, maar ik geef er de voorkeur aan om het gewoon "geniet van het leven" te noemen en dat doen we dan ook...