Ik jank niet vaak, maar......

....soms dan kun je dat gewoon niet tegengaan.....zoals net...mijn mobieltje gaat over, hee, denk ik, leuk, dat zal Richard wel zijn, wat lief...maar nee, een of andere dame van de kinderopvang...of ik de moeder van Dymion ben (ze spreekt het nog goed uit ook!!!). Ja, dat ben ik dus. Ze belt omdat Dymion op de wachtlijst staat voor de peuterspeelzaal. Ik slaak een zucht van verlichting, ze belt namelijk vast om te zeggen dat het haar spijt, dat de wachtlijsten zo lang zijn en dat ze voorlopig Dymion niet kan plaatsen.
Wat ze vertelt is toch anders...Er is namelijk plek voor hem vanaf 17 maart...op de maandag en de vrijdag. Bij juf Joke, net als Dafni. Slik....

Hij kan nog niet eens echt praten. Spelen wel, zeker, maakt ook niet uit met wie, buurkindjes zat en hij kan het met iedereen vinden, dat zal wel goedkomen. Maar het is zo snel ineens. Voorzichtig zeg ik nog dat hij nog niet echt praat en of het dan niet beter is nog even te wachten, maar ik weet het antwoord al. Dat is namelijk ook mijn antwoord...het is juist heel goed. Goed dan, ik stuur u de papieren op... Nog een keer slik.... we hangen op...

Maar, maar.... hij is mijn babietje...wil ik dit wel? Ja tuurlijk wel denk ik dan, maar dan komen de tranen, ik kan er niks aan doen. Ik vertel het Dafni en die gaat uit haar dak, geweldig vindt ze het, Dymion bij haar op schooltje, hij mag naast haar zitten!!!!

Nou nog een paar weekjes, dan gaat mijn babietje dus ook "naar school" SNIK SNIK SNIK