Druk druk druk

Alles komt weer eens tegelijk... af en toe ben ik het allemaal ZO zat!!! Maar ja, je moet door. Kinderen van en naar school, huishouden, klachten over de wijk aanhoren en proberen er wat aan te doen, de bewonerscommissie levend zien te houden, de administratie van het afgelopen zomerfeest doen, sowieso de administratie van de bewonerscommissie tot nu toe en dan nog met de nasleep van het zomerfeest in je kop zitten. Het feest op zich was een groot succes in mijn ogen, maar het gezeik ervoor en vooral erna blijft me lang bij. Te lang. Ik moet door, maar er zijn een hoop zielige mensen hier en ik blijf me erover verbazen.
Wel grappig dat hier gisteren drie dames aan de deur stonden die dachten dat we gingen vergaderen. Maar ik had gevraagd aan alle leden om zelf agendapunten aan te dragen, maar dat had niemand gedaan. Geen agendapunten = geen agenda = geen vergadering. DUH.... bovendien had ik nog geen uitnodiging verstuurd ook. Ach...toch geen tijd voor vergaderingen, ik moet heel hard werken. Voor Richard zijn verjaardag. Ook daar natuurlijk gezeik, want je doet het nooit goed. Ik weet nu inmiddels dus dat ik helemaal geen feestjes kan organiseren en ik ben ook niet van plan het ooit nog te doen. Richard zijn verjaardag is het laatste en verder zal ik natuurlijk voor de kinderen wel wat doen, maar that's it. Dat wat ik altijd het leukste vond om te doen valt me steeds zwaarder en ik ben er klaar mee. Dat zeg ik nu, want je weet maar nooit.
Dan heeft die computer ook nog een of ander virus opgepikt ofzo. Gek wordt ik ervan. Dacht ook dat ik niks meer kon, kon geen weblogs meer plaatsen en niet naar de giro.... maar dat was mijn eigen schuld, ik had alles zo streng beveiligd dat ik alle cookies had uitgezet en dan kom je nergens meer op. Weet ik veel. Ik weet niet zoveel....blijkt maar weer.
Ondertussen had ik ook een canvas willen maken voor vrienden waar we vanavond naartoe gaan. Maar dat gaat echt niet meer lukken. Mag al blij zijn als ik een kaartje in elkaar krijg vandaag. Want oh, wat zijn de meiden strontvervelend. Natuurlijk is het hier een zooitje, want het huishouden valt me ook zwaar. Het lukt me best om het bij te houden en zeker nu de school weer is begonnen gaat het eigenlijk wel, maar vanaf dinsdag ga ik niet zo hard meer. Ik heb mijn fiets laten vallen, maar ik zat er zelf nog op en Dafni en Dymion ook...zoiets gaat je niet in de kouwe kleren zitten. Behalve dat ik de hele week al een dikke zere knie heb, blijft de gedachte aan wat er met die kinderen had kunnen gebeuren me bezig houden. Gelukkig hadden ze helemaal niks. Wel wat geschrokken natuurlijk, maar geen schrammetje.
En dan is het ook nog eens de tijd van maand als je begrijpt wat ik bedoel. Nou dan heb je dus alles wel gehad. Sjonge jonge.
En toen dacht ik, ik ga die mooie camera bestellen, want ik heb een mega mega bedrag aan irischeques gekregen voor het trouwalbum (bedankt papa en renee!!!). Maar ja, bij die goedkope aanbieder nemen ze die natuurlijk sowieso niet aan, dus even in het boekje kijken wat erbij zat. Foka... mooi, daar hebben ze hem, niet zo gek veel duurder en ipv van twee objectieven, zat er eentje bij, maar dan wel 17-200mm. Zeggen ze dus doodleuk dat ze geen irischeques accepteren. Droom WEER in duigen.... Jammer, ik ga het uit mijn hoofd zetten. Op die camera rust geen zegen.
En die mooie kattenkrabpaal die we pas hebben gekocht? Die hebben de meiden net gesloopt. Ik zou zo graag door het lint willen gaan, maar ik kan het niet. Beter natuurlijk, maar ik heb het echt gehad.
Nou, ik ga gauw wat doen. Financiën van de BC op orde maken. En een kaart scrappen en stofzuigen en de toiletten en de was en de meiden weer uit de hoeken halen en en en..... ik denk dat ik mijn bed inkruip....doei....